Przegrzebek zwyczajny (Pecten maximus)

Morze Śródziemne


Typ: mięczaki (Mollusca), gromada: małże (Bivalvia) - żyje w morzach strefy umiarkowanej, lubi piaszczyste dno w którym zagrzebuje się, porusz się przez gwałtowne ruchy otwierania i zamykania muszli - napęd odrzutowy wodny. W razie zagrożenia ucieka a jest naprawdę szybki lub zagrzebuje się w piasku. Ma zróżnicowane połowy muszli, dolna jest jaśniejesz i wypukła, górna jest ciemniejsza i płaska. Największym wrogiem przegrzebka są ośmiornice.

Osiąga przeciętnie 10–15 cm długości, ale spotykane są osobniki o długości około 20 cm. Górna połówka muszli jest płaska, zwykle czerwonawobrązowa, a dolna wypukła, silnie wygięta, o szerokich, zaokrąglonych, promienistych żebrach w liczbie 15-17, poprzecinanych liniami (na obu połówkach), o barwie, jasnokremowa lub brązowa, wnętrze pozostaje białe. Pecten maximus odżywia się filtrując wodę. Jest obojnakiem (hermafrodytą).

Jest to jeden z najbardziej znanych gatunków morskich mięczaków, którego muszla została umieczniona na obrazie Narodziny Wenus włoskiego malarza renesansowego Sandra Botticellego.

obraz Narodziny Wenus

obraz Narodziny Wenus

Ostrygi (Ostreidae)

fot. Andrzej Martin Kasiński

Przegrzebek nazywany jest również muszlą pielgrzyma lub muszlą św. Jakuba. Obecnie muszla św. Jakuba jest międzynarodowym symbolem wszystkich pielgrzymów. Pielgrzymi noszą je na ubraniach, plecakach a nawet na szyi. Tym symbolem oznakowane są kamienie i tablice na szlaku, które wskazują drogę pielgrzymom.

Symbol muszli św. Jakuba pochodzi z czasów średniowiecznych. Pielgrzymi, którzy udawali się do Santiago de Compostela, gdzie znajduje się grób Jakuba Apostoła otrzymywali muszle jako dowód ukończonego pielgrzymki (Santiago de Compostela leży niedaleko wybrzeża atlantyckiego, w którym żyją przegrzebki).