Żelazna rezerwa - Rock Bottom (RB)

Teoria dekompresji

Podejść do tematu rezerwy jest wiele, część została opisana na stronie planowanie zużycia gazów na stopień CMAS P2. Jednak najbardziej sensownym podejściem, uwzględniającym rzeczywiste zużycie gazu w trakcie wynurzania, a nie stały nadmiar (rezerwa 50at) czy stały naddatek 1/3, jest zasada żelaznej rezerwy - Rock Bottom.

Koncepcja żelaznej rezerwy - Rock Bottom (RB) wg DIR jest bardzo prosta - jest to zapas gazu niezbędny, dla dwóch nurków dzielących się gazem, do osiągnięcia powierzchni lub kolejnego źródła gazu (np. przełączenia się na gaz deko). Kiedy osiągniemy Rock Bottom, bezwzględnie kończymy nurkowanie i rozpoczynamy wynurzanie. Według tej zasady planuje się zapas gazów na wszystkie nurkowania.

Co to oznacza w praktyce. Musimy policzyć ile gazu potrzebujemy na bezpieczne wynurzenie dla dwóch nurków dzielących się gazem. W tym wszystkim należy zaplanować określoną rezerwę, zależna od trudności danego nurkowania. Czym nurkowanie trudniejsze tym rezerwa większa.

Planując rezerwę należy uwzględnić:

  1. SAC jaki posiadają nurkowie
  2. zwiększone zużycie gazu w sytuacji braku powietrza - SAC większy o 1,5-2 razy
  3. dodatkowy czas na maksymalnej głębokości na rozwiązywanie problemów