Tabele dekompresyjne Buhlmann/Hahn

tabele dekompresyjne

Tabele dekompresyjne Buhlmann/Hahn

Przykłady korzystania z tabel

Dla określonej głębokości i czasu nurkowania należy odczytać czasy na poszczególnych przystankach dekompresyjnych oraz literowy współczynnik powtórzeniowy. Dane te oraz czas zakończenia nurkowania (godzinę i minutę) należy zanotować.

Przykład 1.

Nurek zakończył nurkowanie na głębokości 16 metrów po czasie 55 minut. Jaką przeprowadzi dekompresję?

Rozwiązanie: Z tabeli wybieramy: Głębokość pierwszą większą: 18 metrów, czas: 60 minut, współczynnik zalegania: F.

Odpowiedź: Nurkowanie nie wymaga dekompresji.

Przykład 2.

Nurkowanie na głębokość 20 metrów? W czasie 41 minut.

Z tabeli wybieramy: głębokość: 21 metrów, czas: 50 minut, współczynnik zalegania: F,: dekompresja 2'/3m

Przykłady dla nurkowań powtórzeniowych

Przykład 3.

Nurkowanie z przykładu 2 traktujemy jako pierwsze nurkowanie. Nurkowanie to zakończono o 13:00.
Następne nurkowanie planujemy rozpocząć o godzinie 14.10. Przerwa na powierzchni wynosi więc 14:10- 13:00 = 1.10 min.

Planujemy zanurkować na głębokość 18m. Obracamy tabelę dekompresyjną na drugą stronę i w "tabeli przerw na powierzchni i zanurzeń powtórnych" w kolumnie grupa powtórzeń odszukujemy literę F, następnie w wierszu odpowiadającym F znajdujemy przedział czasowy, w którym mieści się 1 godz. 10 min. Z wyszukanego miejsca przesunąć się wzdłuż linii pionowej do dolnej części tabeli.

W kolumnie głębokości odszukujemy wartość odpowiadającą głębokości naszego drugiego nurkowania 18m, następnie w wierszu odpowiadającym tej wartości przesuwamy się w prawo aż do kolumny, która jest przedłużeniem pionowej linii z górnej tabeli. Odczytana wartość czasu dodatkowego wynosi 25 minut.

Jeżeli przyjrzymy się dokładnie zakresom czasowym w "tabeli przerw na powierzchni to stwierdzimy że w naszym przypadku zwiększenie przerwy na powierzchni do 1:31min spowoduje że zwiększenie czasu drugiego nurkowania będzie tylko 14min

Należy na ten fakt zwrócić uwagę, planując nurkowanie. Gdyby nasz współczynnik po pierwszym nurkowaniu był "B" następne nurkowanie było by nurkowaniem pierwszym już po dwóch godzinach
Ale wracając do naszego przykładu, najlepiej poczekać aby przerwa na powierzchni była większa od 1:30 i wtedy czas dodatkowy będzie wynosił tylko 14min.

Czyli jeżeli planujemy czas nurkowania 70min to musimy dodać do niego 14min a to da nam czas nurkowania 84min. Najdłuższy czas w tabeli to 90min czyli mieścimy się w tabeli. Po nurkowaniu będziemy mieć wsp. Grupy powtórzeń G. Jeżeli skrócimy nurkowanie do 66min to czas nurkowania + czas dodatkowy = 80min i również wsp G
Zwrócę uwagę że w przypadku nie zwiększenia czasu przerwy na powierzchni ponad 1:30 nurkowanie 70min nie było by możliwe (70+25=95min), czas nurkowania był by większy od największego w tabeli.

Przykład 4.

Pierwsze nurkowanie : głębokość: 24m; czas: 20min: współczynnik zalegania: D, (przystanki dekompresyjny: brak). Nurkowanie zakończono o 15.15.
Nurkowanie powtórzeniowe zaczyna się o 15.23. Przerwa wynosi 8 minut. Planujemy zanurzyć się ponownie na głębokość 24 m i czas 20 min.

Nowe warunki: głębokość: 24 m; czas: 20 min + 20 min = 40 min
Przystanki dekompresji: 3m/3'

Pamiętaj!

Jeżeli powtórne nurkowanie przeprowadzone jest na takiej samej głębokości jak wcześniejsze, w szczególnych przypadkach (kiedy czas przerwy powierzchniowej jest krótki <10') czas dodatkowy odczytany w "Tabeli przerw na powierzchni i zanurzeń powtórnych" może być dłuższy od czasu rzeczywistego poprzedniego nurkowania. W takim przypadku do czasu planowanego nurkowania powtórzeniowego należy dodać czas rzeczywisty nurkowania wcześniejszego (a nie czas dodatkowy) i dla takiego czasu wyznaczyć warunki dekompresji. Zaznaczę, że jeżeli do obliczeń zostanie wzięty czas z "Tabeli przerw na powierzchni i zanurzeń powtórnych" w tym przypadku jest to 24' to czas całkowity wyniesie 44', co spowoduje że wymagana dekompresja wyniesie 3m/6' czyli zwiększy się, teoretycznie zwiększy to bezpieczeństwo.

Jeżeli czas przerwy na powierzchni pomiędzy nurkowaniami jest równy czasowi podanemu jako granica przedziału, to do obliczeń wykorzystujemy wartości z krótszego przedziału czasowego.