PROJEKT ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY

ratownictwo nurkowe

z dnia.... (z dnia 26.01. 2004 r.) .

w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu prac podwodnych

Na podstawie art. 237 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy ( Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz.94, z późn. zm.? ) zarządza się, co następuje:

Rozdział 1

Przepisy ogólne

§ 1.1. Rozporządzenie określa wymagania w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu prac podwodnych, w szczególności dotyczące:

1) urządzeń technicznych i wyposażenia bazy prac podwodnych, zwanej dalej baząenia bazy

2) czynników oddechowych ;

3) przeglądów stanu technicznego urządzeń technicznych i wyposażenia bazy ;

4) obowiązków kierownika prac podwodnych, zwanego dalej "kierownikiem?;

5) składu i ilości osób wykonujących prace podwodne, zwanych dalej "ekipą";

2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do prac podwodnych wykonywanych przez jednostki organizacyjne podległe lub nadzorowane przez Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych oraz płetwonurkowań w celach sportowych i rekreacyjnych.

§ 2.1. Warunki wykonywania prac podwodnych, kwalifikacje i uprawnienia osób wykonujących te prace, wymagania bezpieczeństwa i dopuszczalne czasy pobytu nurków pod powierzchnią wody określa ustawa z dnia 17 października 2003 r. o wykonywaniu prac podwodnych ( Dz. U. Nr 199, poz. 1936), zwana dalej "ustawą".

2. Warunki zdrowotne jakim powinni odpowiadać nurkowie, sposób sprawowania nadzoru medycznego nad pracami podwodnymi, procedury dekompresji i kompresji oraz wykaz minimalnego wyposażenia medycznego bazy określają przepisy wydane na podstawie ustawy.

Rozdział 2

Urządzenia techniczne i wyposażenie bazy

§ 3.1. Przy wykonywaniu prac podwodnych na małych i średnich głębokościach bazę wyposaża się co najmniej w:

1) stanowisko kierowania pracami podwodnymi;
2) dwa zestawy sprzętu nurkowego, o którym mowa w § 7 ust.1;
3) zapas czynnika oddechowego, o którym mowa w § 15 ust. 1 i 2;
4) łączność telefoniczną przewodową pomiędzy bazą i nurkiem ;

§ 3.2. W zależności od wykonywanych prac podwodnych bazę wyposaża się dodatkowo:

1) urządzenia rejestrujące przebieg łączności , o której mowa w pkt 4 ;
2) urządzenia do oznakowania miejsca w którym są wykonywane prace podwodne;
3) urządzenia do oświetlania miejsc pracy pod powierzchnią wody oraz stanowisk pracy bazy;
4) drabinkę linową, trap lub inne urządzenie umożliwiające bezpieczne wejście i wyjście spod powierzchni wody;
5) linę opustową z ciężarkiem o masie co najmniej 20 kg oraz linę dystansową;
6) łódź , ponton lub inne urządzenie umożliwiające umieszczenie w nich osób asekurujących nurka pozostającego pod powierzchnią wody.

2. Bazy zainstalowanej na statku lub budowli hydrotechnicznej można nie wyposażać w środki , o których mowa w ust.1 pkt 10, pod warunkiem umieszczenia nurka asekurującego bezpośrednio nad miejscem wykonywania prac podwodnych.

3. Przy wykonywaniu prac podwodnych na średnich głębokościach oraz przy pracach podwodnych, gdy czas przewidywanej dekompresji jest dłuższy niż 20 minut, bazę o której mowa w ust. 1, wyposaża się w jednoprzedziałową komorę dekompresyjną, o dopuszczalnym ciśnieniu nie mniejszym niż 5 bar ( 500 kPa).

§ 4.1. Głębinowe i długotrwałe prace podwodne na obszarach morskich prowadzi się z bazy zainstalowanej na statku, platformie wiertniczej albo budowli hydrotechnicznej, przytwierdzonej do dna.

2. Statek na którym zainstalowano bazę, wyposaża się w urządzenia kotwiczne, zapewniające utrzymanie statku nad miejscem prowadzenia prac podwodnych przy sile wiatru do 5 0 w skali Beauforta, stanie morza do 3 0oraz prędkości prądu wody do 0,5 m/s.

3. Bazę wyposaża się w:

1) pomieszczenie przeznaczone do kierowania pracami podwodnymi ;

2) pomieszczenia higienicznosanitarne;

3) pomieszczenie do suszenia skafandrów i odzieży.

4. Przy prowadzeniu długotrwałych prac podwodnych bazę, o której mowa w ust. 1, wyposaża się w pomieszczenia mieszkalne dla ekipy prac podwodnych.

§ 5.1. Przy wykonywaniu głębinowych prac podwodnych, bazę wyposaża się co najmniej w :

1) stanowisko kierowania pracami podwodnymi;

2) co najmniej trzy zestawy sprzętu nurkowego, o którym mowa w § 7 ust.1;

3) dzwon nurkowy, umożliwiający jednoczesne transportowanie dwóch nurków ;

4) urządzenie do podnoszenia i opuszczania dzwonu nurkowego z zamontowanymi na linach amortyzatorami, ograniczającymi dynamiczne obciążenia wywołane falowaniem;

5) system awaryjnej ewakuacji nurków spod powierzchni wody;

6) zapas czynników oddechowych , o którym mowa w § 15 ust. 3;

7) system urządzeń do przygotowywania, filtrowania, sprężania, przetłaczania i składowania czynników oddechowych w butlach i zbiornikach;

8) system urządzeń doprowadzających wężami czynnik oddechowy do aparatu oddechowego nurka;

9) przyrządy pomiarowe i kontrolne do analizowania składu chemicznego oraz określania procentowej zawartości gazów w czynnikach oddechowych;

10) dwa niezależne systemy łączności telefonicznej lub bezprzewodowej zapewniające łączność z dzwonem nurkowym i sprzętem nurkowym nurków, wyposażone w urządzenie do korekty mowy oraz głośniki i urządzenia transmitujące polecenia na wszystkie stanowiska pracy bazy;

11) urządzenie rejestrujące przebieg łączności, o której mowa w pkt 10;

12) komorę dekompresyjną o ciśnieniu nie mniejszym niż 7 bar (700 kPa), posiadającą dwa przedziały i mogącą jednorazowo pomieścić co najmniej trzy osoby;

13) urządzenia do oznakowania miejsca w którym są wykonywane prace podwodne;

14) urządzenia do oświetlania miejsc pracy pod powierzchnią wody oraz stanowisk pracy bazy;

15) drabinkę linową, trap, opuszczaną platformę lub inne urządzenie umożliwiające bezpieczne wejście i wyjście spod powierzchni wody;

16) linę opustową z ciężarkiem o masie co najmniej 20 kg, oraz linę dystansową;

17) łódź , ponton lub inne urządzenie umożliwiające umieszczenie w nich osób asekurujących nurka pozostającego pod powierzchnią wody.

2. Na wodach śródlądowych dopuszcza się wykonywanie głębinowych prac podwodnych bez stosowania dzwonu nurkowego, pod warunkiem spełnienia wymagań

§ 23 ust. 3 i 5.

§ 6. Przy wykonywaniu długotrwałych prac podwodnych, bazę, o której mowa w § 5 ust.1, zamiast komory dekompresyjnej wyposaża się w komorę hiperbaryczną umożliwiającą przebywanie w niej co najmniej trzech osób oraz w drugi dodatkowy niezależny system urządzeń do przygotowywania, filtrowania, sprężania, magazynowania oraz analizowania składu chemicznego czynników oddechowych.

§ 7.1. W skład zestawu sprzętu nurkowego, o którym mowa w § 3 ust.1 pkt 2 i § 5 ust.1 pkt 2, w którym nurek wykonuje prace podwodne, wchodzi co najmniej :

1) tablica nurkowa z wiązką kablowo - przewodową

2) hełm nurkowy lub maska pełnotwarzowa z środkiem ochrony głowy

3) butlowy zestaw awaryjno-ucieczkowy

4) środek łączności telefonicznej przewodowej;

5) skafander suchy i bieliznę ocieplona;

6) nóż i latarka

nocnej .

2. Kierownik, w zależności od rodzaju wykonywanych prac podwodnych, określa typ wyposażenia wchodzący w zestaw sprzętu nurkowego, o którym mowa w ust 1, oraz wyposażenie dodatkowe.

3. Punkt skreślony

4. Sprzęt nurkowy, a zwłaszcza aparat oddechowy, maska, środek ochrony głowy, skafander, odzież ochronna i bielizna ocieplona powinny spełniać wymagania określone w rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 31 marca 2003 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla środków ochrony indywidualnej (Dz. U. Nr 80 poz. 725).

5. Butlowy aparat oddechowy, powinien spełniać wymagania, o których mowa w ust. 4, oraz posiadać :
1) wyraźne oznaczenie rodzaju stosowanego czynnika oddechowego;

2) określoną dopuszczalną głębokość zanurzenia i czas działania aparatu ;

3) wskaźnik ilości czynnika oddechowego pozostającego w butlach;

4) urządzenie alarmujące przeznaczone do szybkiego ostrzegania o zbliżającym się braku dostarczania czynnika oddechowego, włączające się gdy w butlach pozostaje mniej niż 15% zapasu tego czynnika .

§ 8. Butle aparatów oddechowych oraz butle i zbiorniki w których przechowuje się czynniki oddechowe, oznacza się kolorem, zgodnie z wymaganiami Polskiej Normy dotyczącej znakowania butli z gazami oraz napisem określającym nazwę handlową czynnika oddechowego i jego skład chemiczny, a do zaworów odcinających przymocowuje się kontrolkę zawierającą informację o rodzaju czynnika oddechowego, dacie jego sporządzenia i dacie przydatności do stosowania.

§ 9. Na linie sygnałowej, linie opustowej, wężach doprowadzających czynnik oddechowy z bazy do aparatu oddechowego, linach platformy i dzwonu nurkowego, w odstępach nie mniejszych niż 5 m, nanosi się oznaczenia długości.

§ 10.1. W przypadku stosowania trapu do zejścia pod powierzchnię wody, trap wyposaża się w jedną poręcz i konstruuje tak, aby pobocznica trapu była odchylona o 25 0 od burty statku lub konstrukcji budowli hydrotechnicznej, a dolny stopień trapu pozostawał zanurzony w wodzie co najmniej do głębokości 1, 8 m.

2. Przy wykonywaniu prac podwodnych na małych głębokościach, w przypadku gdy odległość burty łodzi lub pontonu od lustra wody jest mniejsza niż 0,6 m, nurkowie wyposażeni w butlowe aparaty oddechowe i płetwy, mogą schodzić i wychodzić spod powierzchni wody, bez stosowania trapu lub drabinek linowych albo innych urządzeń, o których mowa w § 3 ust.1 pkt 8.

§ 11.1. Dzwon nurkowy powinien spełniać wymagania bezpieczeństwa określone w ustawie.

2. Dzwon nurkowy projektuje się z uwzględnieniem zasad ergonomii i wyposaża się w szczególności w :

1) instalację zasilania atmosfery wewnętrznej czynnikiem oddechowym;

2) instalację awaryjnego systemu oddychania z indywidualnymi aparatami oddechowymi;

3) urządzenia do napełniania czynnikami oddechowymi butli i zbiorników

4) urządzenie do awaryjnego podnoszenia;

5) instalację oświetlenia elektrycznego;

6) dwa niezależne systemy łączności telefonicznej lub bezprzewodowej.

3. W przypadku stosowania hermetycznie zamkniętego dzwonu nurkowego dopuszczalne ciśnienie atmosfery wewnętrznej powinno wynosić co najmniej 10 bar

(1000 kPa).

4. Dzwon nurkowy wyposaża się w urządzenie umożliwiające prowadzenie dekompresji przebywających w nim nurków oraz w urządzenie służące do połączenia z włazem komory dekompresyjnej lub hiperbarycznej i sygnalizacją prawidłowego podłączenia oraz blokadę przed przypadkowym rozłączeniem.

§ 12.1. Komorę hiperbaryczną, o której mowa w § 6, projektuje się zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ustawy z dnia 21 grudnia 2001 r. o dozorze technicznym ( Dz. U. Nr 122, poz. 1321 z późn. zm.?) oraz wymaganiami Polskich Norm dotyczących komór dekompresyjnych.

2. Komorę hiperbaryczną, o której mowa w ust 1, wyposaża się co najmniej w:

1) instalację zasilania atmosfery wewnętrznej czynnikiem oddechowym, z automatycznym pomiarem składu chemicznego atmosfery wewnętrznej, wilgotności i temperatury ;

2) stałe lub przenośne aparaty awaryjnego systemu oddychania , z 60 minutowym zapasem czynnika oddechowego, dla każdej osoby mogącej przebywać w komorze ;

3) instalację ogrzewania i chłodzenia atmosfery wewnętrznej, z możliwością regulacji temperatury w przedziale od +18 ? C do +35 ? C ;

4) system automatycznej sygnalizacji niebezpiecznego wzrostu zawartości tlenu w atmosferze wewnętrznej ;

5) system wentylacji, nie powodujący zmian ciśnienia atmosfery wewnętrznej i nadmiernego hałasu ;

6) hermetyczne przedziały, z których jeden powinien spełniać rolę przedziału śluzującego;

7) przedział mieszkalny wyposażony w co najmniej w 3 koje o wymiarach 2m x 0,8 m oraz węzeł sanitarny z umywalką i prysznicem ;

8) dwa niezależne systemy łączności telefonicznej lub bezprzewodowej;

9) urządzenie rejestrujące przebieg łączności, o której mowa w pkt. 8 ;

10) urządzenia do rejestracji obrazu;

11) system ochrony przeciwpożarowej;

12) iluminatory umożliwiające obserwację osób pozostających wewnątrz komory;

13) urządzenia do napełniania czynnikami oddechowymi butli i zbiorników.

Rozdział 3

Czynniki oddechowe

§13.1. Przy wykonywaniu prac podwodnych na małych i średnich głębokościach do oddychania pod powierzchnią wody stosuje się sprężone powietrze atmosferyczne lub mieszaniny oddechowe, a przy wykonywaniu głębinowych i długotrwałych prac podwodnych stosuje się wyłącznie sprężone mieszaniny oddechowe.

2. W czasie prowadzenia dekompresji w dzwonie nurkowym, komorze dekompresyjnej lub w komorze hiperbarycznej dopuszcza się stosowanie sprężonego tlenu.

3. Skład chemiczny sprężonego powietrza atmosferycznego oraz sprężonego tlenu powinien spełniać wymagania Polskich Norm dotyczących powietrza dla nurków oraz tlenu gazowego do oddychania.

4. Skład chemiczny sprężonej mieszaniny oddechowej, o której mowa w ust.1 , określają procedury dekompresji i kompresji, o których mowa w § 2 ust.2.

5. Po sporządzeniu czynników oddechowych producent przeprowadza badanie ich składu chemicznego. Po sporządzeniu sprężonego powietrza dla nurków lub tlenu gazowego do oddychania wystawia się dokument o ich zgodności z wymaganiami Polskich Norm, a po sporządzeniu sprężonych mieszanin oddechowych wystawia się dokument o zgodności ich składu chemicznego z wymaganiami procedur dekompresji i kompresji, o których mowa w § 2 ust.2.

6. Czynniki oddechowe w przypadku ich przechowywania przez okres dłuższy niż 3 tygodnie od daty sporządzenia, dopuszcza się do stosowania, pod warunkiem potwierdzenia ich dalszej przydatności badaniem ich składu chemicznego oraz badaniem organoleptycznym. Po przeprowadzonych badaniach wystawia się odpowiedni dokument.

7. Kierownik wpisuje do dziennika prac podwodnych datę przeprowadzenia badań składu chemicznego czynników oddechowych i przechowuje dokumenty, o których mowa w ust. 5 i 6, przez okres 6 miesięcy od daty ich wystawienia.

§14.1. Dopuszczalne ciśnienie tlenu w instalacjach dzwonu nurkowego, komory dekompresyjnej lub komory hiperbarycznej przeznaczonych do prowadzenia dekompresji, nie może być wyższe niż 2,8 bar (280 kPa), a zawartość tlenu w atmosferze wewnętrznej tych urządzeń nie może przekroczyć 24 %.

2. Niedopuszczalne jest wydychanie tlenu lub mieszanin oddechowych zawierających więcej niż 24 % tlenu bezpośrednio do atmosfery wewnętrznej urządzeń technicznych o których mowa w ust1; wydychany tlen odprowadza się w sposób hermetyczny do odrębnego zbiornika albo do atmosfery zewnętrznej.

3. W czasie prowadzenia dekompresji pod powierzchnią wody cząstkowe ciśnienie tlenu nie może być wyższe niż 1,6 bar (160 kPa), a cząstkowe ciśnienie tlenu w czasie prowadzenia dekompresji w dzwonie nurkowym, komorze dekompresyjnej albo w komorze hiperbarycznej nie może być wyższe niż 2,2 bar (220 kPa).

§15.1. Przy wykonywaniu prac podwodnych na małych głębokościach zapas czynnika oddechowego w bazie powinien umożliwiać dwóm nurkom przebywanie pod powierzchnią wody przez 180 minut.

2. Przy wykonywaniu prac podwodnych na średnich głębokościach zapas czynnika oddechowego w bazie powinien umożliwiać dwóm nurkom przebywanie pod powierzchnią wody przez 180 minut oraz dwukrotne napełnienie czynnikiem oddechowym komory dekompresyjnej do ciśnienia 5 bar (500 kPa).

3. Przy wykonywaniu głębinowych prac podwodnych zapas czynnika oddechowego w bazie powinien umożliwiać dwóm nurkom przebywanie pod powierzchnią wody na głębokości 100 m przez 240 minut i dwukrotne napełnienie czynnikiem oddechowym komory dekompresyjnej do ciśnienia 7 bar (700 kPa).

4. Przy wykonywaniu długotrwałych prac podwodnych zapas czynnika oddechowego w bazie powinien umożliwiać trzem nurkom przebywanie pod powierzchnią wody przez 480 minut oraz dwukrotne napełnienie czynnikiem oddechowym komory hiperbarycznej do ciśnienia 7 bar (700 kPa).

5. Minimalny zapas sprężonego tlenu w bazie, przy prowadzeniu dekompresji nurków, o której mowa w §14, powinien wynosić co najmniej 6 m3, a w przypadku prowadzenia długotrwałych prac podwodnych co najmniej 12 m3. dla każdego nurka podlegającego dekompresji.

§ 16.1. W przypadku stosowania regeneracji czynników oddechowych w aparatach oddechowych, dzwonach nurkowych, komorach dekompresyjnych lub hiperbarycznych do oczyszczania czynnika oddechowego stosuje się pochłaniacze, określone w instrukcjach ich użytkowania, dostarczonych przez producentów tych urządzeń lub ich upoważnionych przedstawicieli.

2. Pochłaniacze wymienia się po upływie czasu ochronnego ich działania, określonego w instrukcji, o której mowa w ust.1.

3. W przypadku gdy producent nie przewiduje stosowania wymiennych pochłaniaczy, regenerację czynnika oddechowego przeprowadza się w sposób określony w instrukcji, o której mowa w ust.1.

Rozdział 4

Przeglądy stanu technicznego urządzeń technicznych i wyposażenia bazy

§ 17.1. Stan techniczny urządzeń technicznych i wyposażenia bazy poddaje się przeglądom bieżącym i rocznym, a aparaty oddechowe i systemy oddechowe dzwonów nurkowych, komór dekompresyjnych i hiperbarycznych poddaje się także dezynfekcji.

2. Zakres przeglądów urządzeń technicznych i wyposażenia bazy, z zastrzeżeniem ust. 3, określają instrukcje dostarczone przez producentów tych urządzeń lub ich upoważnionych przedstawicieli.

3. Zakres przeglądów technicznych obiektów zanurzalnych, w tym dzwonu nurkowego, określa ustawa, a zakres przeglądów komór dekompresyjnych, komór hiperbarycznych, zbiorników ciśnieniowych i butli określają przepisy wydane na podstawie ustawy z dnia 21 grudnia 2001 r. o dozorze technicznym.

§ 18.1. Bieżący przegląd stanu technicznego urządzeń technicznych i wyposażenia bazy przeprowadza się pod nadzorem kierownika, każdego dnia przed rozpoczęciem prac podwodnych.

2. Bieżący przegląd sprzętu nurkowego wykonuje nurek, który będzie w tym sprzęcie pracował, potwierdzając podpisem w dzienniku prac podwodnych sprawność sprzętu oraz datę i godzinę jego przeprowadzenia.

§ 19.1. Roczny przegląd stanu technicznego wyposażenia bazy przeprowadza się pod nadzorem kierownika.

2. W czasie przeglądu sprawdza się w szczególności;

1) stan zapasów i jakość czynników oddechowych;

2) sprawność działania systemów zasilania i składowania czynników oddechowych;

3) prawidłowość działania przyrządów pomiarowych;

4) sprawność środków łączności;

5) sprawność układów automatyki i zasilania energią elektryczną;

6) sprawność działania systemu awaryjnej ewakuacji nurków oraz urządzeń i lin służących do podnoszenia dzwonu nurkowego;

7) sprawność systemu oświetlenia stanowisk pracy.

3. Roczny przegląd stanu technicznego sprzętu nurkowego, a zwłaszcza skafandrów, środków ochrony głowy, aparatów oddechowych oraz węży doprowadzających czynnik oddechowy przeprowadza się w sposób określony w instrukcjach ich użytkowania, dostarczonych przez producentów lub ich upoważnionych przedstawicieli.

4. Zauważone podczas przeglądów uszkodzenia wyposażenia bazy, zwłaszcza sprzętu nurkowego, mogące być przyczyną utraty zdrowia lub życia należy niezwłocznie usuwać.

§ 20. 1. Dezynfekcję systemu oddechowego dzwonu nurkowego oraz sprzętu nurkowego, a zwłaszcza maski, środka ochrony głowy i aparatu oddechowego oraz skafandra przeprowadza się każdego dnia przed rozpoczęciem prac podwodnych, a w przypadku prowadzenia prac w wodach skażonych także po ich zakończeniu.

2. Dezynfekcję systemu oddechowego komory dekompresyjnej i komory hiperbarycznej przeprowadza się co najmniej raz w kwartale oraz po każdym ich użyciu.

3. Środki stosowane do dezynfekcji, o której mowa w ust.1 oraz sposób jej przeprowadzania określają instrukcje, dostarczone przez producentów lub ich upoważnionych przedstawicieli.

4. Dezynfekcję sprzętu nurkowego przeprowadza się także w przypadku zmiany użytkownika lub na polecenie lekarza.

5. Dezynfekcję systemu zasilania i składowania czynników oddechowych oraz węży doprowadzających czynnik oddechowy z bazy przeprowadza się po upływie 6 miesięcy oraz po każdej naprawie, remoncie lub wymianie, a także w każdym przypadku wystąpienia objawów choroby dróg oddechowych.

6. Dezynfekcję aparatu oddechowego, maski, skafandra i bielizny ocieplonej w przypadku wystąpienia objawów choroby skóry, przeprowadza się w sposób określony przez lekarza.

Rozdział 5

Wykonywanie prac podwodnych

§ 21.1. Bezpośredni nadzór nad wykonywaniem prac podwodnych sprawuje kierownik.

2. Przebieg prac podwodnych planuje się w sposób ograniczający do minimum wysiłek i czas pobytu nurków pod powierzchnią wody.

3. W przypadku nagłego pogorszenia warunków hydro-meteorologicznych albo wystąpienia innego zagrożenia dla bezpieczeństwa ekipy, kierownik jest obowiązany przerwać wykonywanie prac podwodnych i podjąć decyzję o wynurzeniu nurka na powierzchnię.

4. W przypadku konieczności ratowania życia ludzkiego kierownik może podjąć decyzję o rozpoczęciu lub kontynuowaniu prac podwodnych, przy temperaturze powietrza niższej niż -10? C, przy stanie morza wyższym niż 3?, wietrze o sile przekraczającej 5? w skali Beauforta, pod lodem lub przy dużym zalodzeniu powierzchni wody krą lodową.

5. Przy wykonywaniu prac podwodnych pod jednolitą pokrywą lodową bazę umieszcza się na budowli hydrotechnicznej lub na brzegu, albo na pokrywie lodowej, pod warunkiem, że jej grubość jest większa niż 0,25 m.

6. W pokrywie lodowej, o której mowa w ust. 5, wykonuje się co najmniej dwa otwory o wymiarach nie mniejszych niż 2 m x 2 m, oddalonych od siebie o 10 m, w których montuje się urządzenia do bezpiecznego zejścia i wyjścia.

§ 22.1. Nurek ma prawo powstrzymania się od zejścia pod powierzchnię wody albo zażądania natychmiastowego ewakuowania na powierzchnię, w przypadku wystąpienia objawów złego stanu psychofizycznego, stwierdzenia wadliwego działania sprzętu nurkowego, a zwłaszcza aparatu oddechowego, urządzeń doprowadzających czynnik oddechowy lub stwierdzenia niewłaściwej jakości czynnika oddechowego.

2. Nurek jest obowiązany meldować kierownikowi, w odstępach czasu ustalonych w procedurze prac podwodnych, o reakcji organizmu na zmiany ciśnienia i zmianach samopoczucia, a zwłaszcza wystąpieniu zawrotów głowy, zakłóceń w widzeniu lub trudności w oddychaniu.

3. W przypadku stwierdzenia u nurka objawów choroby kierownik podejmuje decyzję o nie dopuszczeniu go do wykonywania prac podwodnych lub o przerwaniu pracy i wynurzeniu na powierzchnię.

4. W dzienniku prac podwodnych kierownik dokonuje zapisów o przyczynach przerwania prac podwodnych z powodów , o których mowa w ust.1 i 3.

§ 23.1. Prace podwodne wykonuje się z zastosowaniem asekuracji.

2. Prace wykonywane przez nurka lub grupę nurków, na małych i średnich głębokościach, asekuruje nurek pozostający na powierzchni, jak najbliżej miejsca wykonywania prac podwodnych, w gotowości do zejścia pod powierzchnię wody w czasie nie dłuższym niż 2 minuty.

3. Przy wykonywaniu głębinowych i długotrwałych prac podwodnych, szczególnie niebezpiecznych prac podwodnych lub przy penetrowaniu pomieszczeń wraku, nurek asekurujący schodzi pod powierzchnię wody i utrzymuje bezpośredni kontakt wzrokowy z nurkiem lub grupą nurków wykonujących pracę.

4. Nurek asekurujący, o którym mowa w ust. 3 , może przebywać w dzwonie nurkowym, jeżeli jest możliwość utrzymania kontaktu wzrokowego z nurkiem lub grupą nurków wykonujących pracę pod powierzchnią wody.

5. Nurków, wykonujących prace o których mowa w ust. 3, asekuruje na powierzchni dodatkowy nurek, pozostający jak najbliżej miejsca wykonywania prac podwodnych, w gotowości do zejścia pod powierzchnię wody w czasie nie dłuższym niż 4 minuty.
6. Nurkowie, o których mowa w ust. 3, na polecenie kierownika, okresowo powinni zamieniać się funkcjami.

7. Nurek asekurujący, o którym mowa w ust.5, po wykonaniu zanurzenia kontrolnego, o którym mowa w § 31 ust.1 - 3, pozostaje na powierzchni w gotowości do zejścia pod powierzchnię wody po zdjęciu aparatu oddechowego, maski, środka ochrony głowy, kompensatora pływalności oraz butów lub płetw.

§ 24.1. Przy wykonywaniu prac podwodnych na małych głębokościach i stosowaniu butlowych aparatów oddechowych, w skład ekipy wchodzi co najmniej kierownik , nurek i nurek asekurujący.

2. punkt skreślony

3. W przypadku stosowania przy wykonywaniu prac podwodnych aparatów oddechowych do których czynnik oddechowy jest dostarczany wężami z bazy, ekipę uzupełnia się o operatora obsługującego system urządzeń doprowadzających czynnik oddechowy do aparatu oddechowego nurka.

4. Przy wykonywaniu prac podwodnych na średnich głębokościach ekipę, o której mowa w ust. 1 i 3 uzupełnia się co najmniej o operatora obsługującego komorę dekompresyjną.

§ 25.1. Przy wykonywaniu głębinowych prac podwodnych w skład ekipy wchodzą kierownik, lekarz, nurek i nurek asekurujący, dodatkowy nurek asekurujący pozostający na powierzchni oraz operatorzy obsługujący:

1) system urządzeń doprowadzających czynnik oddechowy z bazy do aparatu oddechowego nurka;

2) urządzenie do podnoszenia i opuszczania dzwonu nurkowego;

3) komorę dekompresyjną lub hiperbaryczną.

2. Przy wykonywaniu długotrwałych prac podwodnych skład ekipy, o której mowa w ust.1, uzupełnia się o operatorów prowadzących bieżące analizy składu chemicznego czynnika oddechowego.

§ 26.1. Kierownik przed rozpoczęciem prac podwodnych sporządza plan pracy.

2. Plan prac podwodnych, o którym mowa w ust. 1, uwzględnia w szczególności :

1) rodzaj prac podwodnych i warunki ich wykonywania;

2) ryzyko zawodowe i środki które należy podjąć w celu zmniejszenia ryzyka;

3) procedurę wykonywania prac podwodnych;

4) procedurę dekompresji;

5) imienny skład ekipy i jej zadania ;

6) zestaw stosowanego sprzętu nurkowego i wyposażenia bazy;

7) zapasy czynników oddechowych;

8) zasady przekazywania poleceń i potwierdzania ich wykonania.

3. Przed rozpoczęciem prac, kierownik zapoznaje ekipę z planem prac podwodnych oraz udziela instruktażu, określając zadania, czas ich wykonania i czas pobytu pod powierzchnią wody.

§ 27.1. W procedurze wykonywania prac podwodnych, o której mowa w § 26 ust. 2 pkt 3, określa się szczegółowe zasady bezpieczeństwa i higieny pracy, w szczególności dotyczące:
1) bezpiecznego wykonywania prac pod powierzchnią wody;

2) bezpiecznej obsługi urządzeń technicznych i wyposażenia bazy;

3) systemu asekuracji, łączności i awaryjnych sygnałów porozumiewania się;

4) zakresu przeprowadzania przeglądów bieżących i rocznych stanu technicznego urządzeń technicznych i wyposażenia bazy;

5) sposobów postępowania w przypadku awarii sprzętu nurkowego lub urządzeń technicznych bazy oraz konieczności ewakuowania nurków na powierzchnię;

6) posługiwania się środkami ochrony indywidualnej, środkami ratunkowymi i sprzętem przeciw pożarowym;

7) dezynfekcji i przechowywania sprzętu nurkowego.

2. Procedury wykonywania prac podwodnych na bieżąco się aktualizuje i udostępnia ekipie .

§ 28.1. Nurka przed skierowaniem do wykonywania głębinowych lub długotrwałych prac podwodnych poddaje się treningowi ciśnieniowemu, jeśli przez okres 45 dni nie uczestniczył w wykonywaniu tego rodzaju prac.

2. Trening ciśnieniowy może być przeprowadzony w komorze dekompresyjnej lub hiperbarycznej.

3. Warunki i czas trwania treningu ciśnieniowego ustala kierownik w porozumieniu z lekarzem.

§ 29. Komora dekompresyjna w czasie wykonywania prac podwodnych na średnich głębokościach i głębinowych prac podwodnych powinna pozostawać w stanie gotowości do natychmiastowego użytku.

§ 30. Prace podwodne wykonywane z bazy zamontowanej na statku, prowadzi się po unieruchomieniu śruby i mechanizmów, mogących powodować przepływ prądu wody wokół kadłuba i splątanie się węży doprowadzających czynnik oddechowy lub lin sprzętu nurkowego.

§ 31.1. Przed zejściem pod powierzchnię wody, nurek i nurek asekurujący, przeprowadzają zanurzenie kontrolne w miejscu zamierzonego wykonywania prac podwodnych.

2. Zanurzenie kontrolne przeprowadza się po uprzednim sprawdzeniu przez kierownika prawidłowości skompletowania i założenia zestawu sprzętu nurkowego.

3. Zanurzenie kontrolne przeprowadza się do głębokości 3 m.

4. Zanurzenie kontrolne dzwonu nurkowego przeprowadza się bez obsady.

5. Kierownik wydaje polecenie zejścia pod powierzchnię wody, po przeprowadzeniu zanurzenia kontrolnego i otrzymaniu od każdego nurka potwierdzenia systemem łączności o prawidłowość działania sprzętu nurkowego.

6. Niedopuszczalne jest wydanie polecenia, o którym omowa w ust. 5, bez przeprowadzenia zanurzenia kontrolnego.

7. Datę, czas i wynik przeprowadzonych zanurzeń kontrolnych kierownik odnotowuje w dzienniku prac podwodnych.

§ 32.1. Kierownik kontroluje szybkość zanurzania nurków i dzwonu nurkowego.

2. Do głębokości 10 m szybkość zanurzania nie może być większa niż 8 m/min, a poniżej tej głębokości nie może być większa niż 15 m/min.

3. Kierownik odnotowuje w dzienniku prac podwodnych moment wejścia każdego nurka pod powierzchnię wody i kontroluje czas jego pobytu pod powierzchnią wody.

4. Kierownik nie dopuszcza do przekraczania czasu pobytu nurków pod powierzchnią wody.

§ 33.1. Z nurkiem pozostającym pod powierzchnią wody utrzymywana jest ciągła łączność głosowa przy pomocy urządzeń łączności telefonicznej przewodowej, a w przypadku awarii, utrzymywana jest ciągła łączność przy pomocy awaryjnych sygnałów przekazywanych wiązką kablowo-przewodową.

2. Nurek systematycznie informuje kierownika o wykonywanych czynnościach, działaniu sprzętu nurkowego i warunkach pracy.

3. Przez cały czas pobytu pod powierzchnią wody nurek jest obowiązany wykonywać polecenia kierownika.

4. Każde polecenie wydane przez kierownika, przed jego wykonaniem, powinno zostać powtórzone przez nurka.

§ 34.1. Nurek przez cały czas pobytu pod powierzchnią wody pozostaje połączony wiązką kablowo-przewodową z bazą; sygnały liną sygnałową nadaje się tylko w przypadku awarii środków łączności telefonicznej przewodowej

2. Przy wykonywaniu prac pod powierzchnią wody wiązką kablowo-przewodową powinna pozostawać zamocowana do skafandra nurka także w przypadku konieczności zrzucenia części sprzętu nurkowego.

3. Punkt skreślony

4. Punkt skreślony

5. W przypadku awarii systemu łączności telefonicznej przewodowej, kierownik podejmuje decyzję o przerwaniu prac podwodnych i wynurzeniu nurka; do momentu wynurzenia na powierzchnię nurkowie porozumiewają się pomiędzy sobą przy pomocy awaryjnych sygnałów porozumiewania się, określonych w załączniku do rozporządzenia.

§ 35.1. W czasie pobytu pod powierzchnią wody, nurek nie może schodzić poniżej ustalonej głębokości oraz powinien zachować szczególną ostrożność w czasie przemieszczania się w pobliżu podwodnych przeszkód.

2. Podwodne przeszkody, o których mowa w ust.1, nurek powinien omijać przechodząc nad nimi.

3. W przypadku gdy w miejscu wykonywania pracy pod powierzchnią wody głębokość do dna jest większa niż 10 m, w celu zabezpieczenia nurka przed upadkiem na dno albo nie zamierzonym opuszczeniem się na większą głębokość, skafander nurka łączy się liną z bojką umieszczoną na powierzchni wody, zapewniającą wyporność co najmniej 100 N.

§ 36.1. Przy wykonywaniu prac podwodnych w pobliżu mostów, jazów, śluz lub w miejscach, gdzie prędkość prądu wody jest większa niż 0,5 m/s, miejsce pracy nurka osłania się przegrodą i umocowuje się do niej linę połączoną ze skafandrem, albo stosuje się inne skuteczne środki zabezpieczające przed porwaniem przez prąd wody.

2. Prace, o których mowa w ust.1, nurek wykonuje w szelkach bezpieczeństwa z liną, której drugi koniec pozostaje umocowany na powierzchni.

§ 37.1. Kierownik przez cały czas pozostawania nurka pod powierzchnią wody przebywa na stanowisku kierowania pracami podwodnymi lub w miejscu umożliwiającym bieżące kontrolowanie ich przebiegu .

2. Kierownik, operator obsługujący system łączności, operator obsługujący system urządzeń doprowadzających czynnik oddechowy do aparatu oddechowego nurka oraz nurek asekurujący pozostający na powierzchni nie mogą jednocześnie obsługiwać innych urządzeń lub wykonywać innych czynności.

§ 38. Narzędzia lub urządzenia, konieczne do wykonywania prac, podaje się pod powierzchnię wody w sposób nie zagrażający bezpieczeństwu.

§ 39.1. Kierownik podejmuje decyzję o zakończeniu prac pod powierzchnią wody i rozpoczęciu wynurzania.

2. Na polecenie kierownika nurek jest zobowiązany przerwać pracę i potwierdzić gotowość do wynurzania; na żądanie nurka kierownik jest zobowiązany podjąć czynności w celu jego wynurzenia na powierzchnię.

3. Kierownik wydaje polecenie rozpoczęcia wynurzania, po uzyskaniu od nurka potwierdzenia gotowości do wynurzenia

4. Wynurzanie prowadzi się zgodnie z procedurą dekompresji, o której mowa w § 2 ust.2; szybkość wynurzania nie powinna przekraczać 8 m/min.

5. Po każdej zmianie głębokości o 10 m, nurek oraz operator informują kierownika o przebiegu wynurzania.

6. Wynurzanie nurka następuje przy pomocy liny opustowej lub platformy.

7. W czasie dekompresji prowadzonej pod powierzchnią wody, zabezpiecza się nurka przed opadnięciem na większą głębokość lub upadkiem na dno, w sposób o którym mowa w § 35 ust. 3, albo przy pomocy platformy lub w inny skuteczny sposób.

8. W przypadku stosowania dekompresji po wynurzeniu na powierzchnię nurek powinien wejść do komory hiperbarycznej przed upływem 5 minut od momentu wynurzenia.

§40. W czasie pozostawania nurka pod powierzchnią wody nie można dopuszczać do tworzenia się nadmiernego luzu albo napięć na wężach doprowadzających czynnik oddechowy, przewodach telefonicznych, linie sygnałowej lub innych linach łączących go z bazą.

§ 41.1. W przypadku utraty przytomności, wychłodzenia organizmu, braku możliwości oddychania lub braku reakcji na dwukrotne polecenie, przekazane systemem łączności telefonicznej lub bezprzewodowej oraz dwukrotnie powtórzony awaryjny sygnał przekazany liną sygnałową, kierownik podejmuje decyzję o skierowaniu pod powierzchnię wody nurka asekurującego lub o rozpoczęciu awaryjnego wynurzania nurka.

2. Wynurzanie w przypadku, o którym mowa w ust.1, lub awarii urządzeń służących do podnoszenia nurka albo dzwonu nurkowego, może się odbywać przy pomocy liny opustowej, liny sygnałowej węży doprowadzających czynnik oddechowy albo innych lin i przewodów łączących nurka z bazą.

§ 42. Prace podwodne polegające na spawaniu lub cięciu termicznym metali i tworzyw termoplastycznych prowadzi się zgodnie z procedurą prac podwodnych, o której mowa w § 27 i przy pomocy sprzętu spawalniczego przeznaczonego do wykonywania prac pod powierzchnią wody.

§ 43. Prowadzenie prac podwodnych z zastosowaniem materiałów wybuchowych może wykonywać ekipa posiadająca zaświadczenia potwierdzające przygotowanie zawodowe do wykonywania prac związanych z dostępem do materiałów wybuchowych i spełniająca wymagania określone w ustawie z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego ( Dz. U. Nr 117, poz.1007, Nr 238 poz.2019 z póz. zm. ?).

Rozdział 6

Przepisy końcowe.

§ 44. Traci moc rozporządzenie Ministrów Żeglugi, Zdrowia i Opieki Społecznej, Przemysłu Ciężkiego, Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych oraz Komunikacji i Prezesa Centralnego Urzędu Gospodarki Wodnej z dnia 25 stycznia 1965 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy nurków ( Dz. U. z 1965 r. Nr 6, poz.25).

§ 45.1. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 25 maja 2004 r., z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Wyposażenie baz w urządzenia techniczne i sprzęt nurkowy, o których mowa w § 3 ust. 1 i 3, § 4 ust.3, § 5 ust.1, §7 ust. 1 pkt 5 oraz ust. 4 i 5, §11, §12 i § 15 oraz procedury prac podwodnych, o których mowa w § 27, powinny zostać dostosowane do wymagań określonych w rozporządzeniu w terminie 12 miesięcy od daty wejścia w życie rozporządzenia.

MINISTER INFRASTRUKTURY

W porozumieniu :

MINISTER GOSPODARKI, PRACY

i POLITYKI SPOŁECZNEJ

MINISTER ZDROWIA

? Minister Infrastruktury kieruje działami administracji rządowej : gospodarka morska i transport na podstawie § 1 ust .2 pkt. 2 i 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury

( Dz. U. Nr 32 poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19 poz. 165 i Nr 141 poz.1359).

? Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz.717, z 1999 r. Nr 99, poz.1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz.1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr11, poz. 84, Nr 28, poz. 301, Nr.52, poz.538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805 oraz z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz.1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679 oraz z 2003 r Nr... poz...........).

? Zmiany tekstu wymienionej ustawy ogłoszone zostały w Dz. U. z 2002 r. Nr 74 , poz. 676.

? Zmiany tekstu wymienionej ustawy ogłoszone zostały w Dz. U. z 2002 r. Nr 238, poz. 2019.

Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 2004 r.

(poz. .... )

Awaryjne sygnały porozumiewania się pod powierzchnią wody.

1. Podstawowe sygnały ręczne.

2. Pomocnicze sygnały ręczne.

3. Awaryjne sygnały przekazywane liną sygnałową.

1) jedno szarpnięcie liną czy wszystko w porządku ?

2) dwa szarpnięcia liną idź w prawo,

3) trzy szarpnięcia liną idź w lewo,

4) pięć szarpnięć liną uwaga! koniec liny lub przewodu,

5) siedem szarpnięć liną wynurzaj się na powierzchnię.

U Z A S A D N I E N I E

Wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy przy pracach podwodnych są obecnie uregulowane rozporządzeniem Ministrów Żeglugi, Zdrowia i Opieki Społecznej, Przemysłu Ciężkiego, Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych oraz Komunikacji i Prezesa Centralnego Urzędu Gospodarki Wodnej z dnia 21 stycznia 1965 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy nurków (Dz. U, Nr 6, poz. 25). W poprzednich latach wydano, obecnie już anulowane, zarządzenie Nr 35 Ministra Żeglugi z dnia 4 czerwca 1968 r. w sprawie warunków bezpieczeństwa i higieny pracy przy różnych pracach podwodnych (Dz. Urz. MŻ Nr 6, poz. 37 oraz z 1974 r. Nr 2, poz. 13) wprowadzające 13 instrukcji dotyczących rożnych prac podwodnych oraz przeglądów wyposażenia ekipy nurkowej i sprzętu nurkowego.

Uregulowane powyższymi przepisami wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu prac podwodnych nie odpowiadają obecnemu stanowi techniki i organizacji.

15

Rozporządzenie zostanie wydane na podstawie art. 237 § 2 Kodeksu pracy. Rozporządzenie określa wymagania w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu prac podwodnych, w szczególności dotyczące:

1) wyposażenia baz prac podwodnych w urządzenia techniczne i sprzęt nurkowy;

2) czynników oddechowych stosowanych do oddychania pod powierzchnią wody,

3) przeglądów stanu technicznego wyposażenia baz prac podwodnych;

4) organizacji i wykonywania prac podwodnych,

5) składu ekip wykonujących tego rodzaju prace i zasady asekuracji przy wykonywaniu tych prac.

W projekcie rozporządzenia przywołano także niektóre istniejące regulacje prawne, a w szczególności;

- ustawę z dnia 17 października 2003 r. o wykonywaniu prac podwodnych (Dz. U. Nr 199, poz.1936),

- ustawę z dnia 21 grudnia 2001 r. o dozorze technicznym ( Dz. U. Nr 122, poz.1321 z póz. zm)

- ustawę z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego ( Dz. U. Nr 117, poz.1007 z póz. zm.),

- rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 31 marca 2003 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla środków ochrony indywidualnej (Dz. U. Nr 80, poz. 725) oraz odwołano się do uregulowań zawartych w Polskich Normach ( obecnie dobrowolnych), a zwłaszcza do norm;

- PN-W-88503;1998 Technologia prac podwodnych. Powietrze dla nurków.

- PN-93/L-01267. Statki powietrzne. Tlen gazowy do oddychania.

- Pn-EN-250:2003 Sprzęt do oddychania. Aparaty powietrzne butlowe do nurkowania ze sprężonym powietrzem i obiegiem otwartym. Wymagania, badanie, znakowanie.

- Pn-EN-1809:2001 Sprzęt nurkowy. Kompensatory pływalności. Wymagania funkcjonalne i bezpieczeństwa. Metody badań.

- PN-W-88509:1997 Ochrona termiczna nurka. Odzież podskafandrowa dla nurka. Wymagania ogólne.

- PN-V-85000:1999 Nurkowanie. Komory dekompresyjne. Wymagania i badania.

- PN-W-88501:1998 Sprzęt nurkowy. Uchwyty do elektrod do spawania pod wodą. Wymagania i badania,

- PN-W-88502:1998 Palniki tlenowo-elektryczne do cięcia pod wodą. Wymagania i badania.

- PN-W-89505:1997 Podwodne oświetlenie dla nurków. Reflektory przenośne. Wymagania i badania.

Projektowane rozporządzenie uchyli obecnie obowiązujące rozporządzenie Ministrów Żeglugi, Zdrowia i Opieki Społecznej, Przemysłu Ciężkiego, Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych oraz Komunikacji i Prezesa Centralnego Urzędu Gospodarki Wodnej z dnia 25 stycznia 1965 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy nurków ( Dz. U. z 1965 r. Nr 6, poz.25).

Ze względu na koszty które będą musieli ponieść pracodawcy na dostosowanie organizacyjne i techniczne do postanowień rozporządzenia, zwłaszcza w zakresie wyposażenia baz prac podwodnych w sprzęt nurkowy i inne urządzenia techniczne, wynikających, o których mowa w § 3 ust. 1 i 3, § 4 ust.3, § 5 ust.1, §7 ust. 1 pkt. 5 oraz ust. 4 i 5, §11, §12 i §15 oraz procedury prac podwodnych, o których mowa w § 27, powinny zostać dostosowane do wymagań określonych w rozporządzeniu w terminie 12 miesięcy od daty wejścia w życie rozporządzenia.

Termin wejścia w życie rozporządzenia - 25 maja 2004 r. - jest skorelowany z terminem wejścia w życie ustawy z dnia 17 października 2003 r. o wykonywaniu prac podwodnych, która będzie obowiązywała po upływie 6 m-cy od dnia publikacji, to jest z dniem 25 maja 2004 r.