Tabele dekompresyjne
Buhlmann/Hahn 1200-2500m n.p.m

tabele dekompresyjne

Tabel dekompresyjnych jest wiele rodzajów, w CMAS-e nurkuje się na tabelach Buhlmanna/Hahna. Algorytm dekompresyjny Buhlmanna, jest stosowany również w komputerach firmy Uwatec. Tu przedstawiam tabele górskie dla akwenów położonych wyjątkowo wysoko do 1200-2500m n.p.m.

Dodatkowe zasady bezpieczeństwa

  1. Nie można planować nurkowania o parametrach (czas i głębokość) wykraczających poza zakres podany w posiadanych tabelach dekompresyjnych.
  2. Nie wolno wykonywać żadnych interpolacji tabel dekompresyjnych
  3. Wynurzaj się z prędkością 10m/min.
  4. Położenie (wysokość) zbiornika nad poziomem morza, a raczej panujące tam ciśnienie atmosferyczne, ma także wpływ na przebieg dekompresji. W związku z tym zaprojektowano tabele przeznaczone do nurkowania na różnych wysokościach n.p.m. Są one nazywane odpowiednio tabelami nizinnymi, wyżynnymi i górskimi. Tabele wyżynne wykazują ostrzejsze reżimy dekompresji niż tabele nizinne, a tabele górskie są bardziej rygorystyczne niż tabele wyżynne.
  5. Nurkując na nizinach możesz skorzystać również z tabel górskich lub wyżynnych. Wykonasz w ten sposób dekompresję o zaostrzonym reżimie. Stosowanie tabel powyżej zakresu wysokości n.p.m., dla którego są opracowane jest niedopuszczalne.
  6. Staraj się nie nurkować więcej niż 2 razy dziennie
  7. Gdy nurkujesz dwa razy dziennie zacznij od nurkowania na większą głębokość. (preferowane ze względów fizjologicznych, twoja dekompresja będzie również mniejsza
  8. Jeżeli nurkujesz przez kilka dni pod rząd, pamiętaj o dniu przerwy (odsycenie organizmu) po każdych 3-4 dniach nurkowych.
  9. Jeżeli czas przerwy na powierzchni pomiędzy dwoma nurkowaniami przekracza największy czas po prawej stronie "tabeli przerw na po-wierzchni", następne nurkowanie jest uznawane jako pierwsze (czas dodatkowy wynosi 0 minut),(przykład 3)
  10. Jeżeli czas przerwy na powierzchni jest mniejszy niż najmniejszy czas w "tabeli przerw na powierzchni" to czas dodatkowy równa się czasowi nurkowania poprzedzającego. Nie należy więc szukać go w tabeli. W takim przypadku do czasu planowanego nurkowania powtórzeniowego należy dodać czas nurkowania poprzedzającego i dla takiego czasu wyznaczyć warunki dekompresji. Do odczytu z tablic wybiera się największą głębokość obydwu nurkowań.

Aby sprawdzić swoje umiejętności spróbuj rozwiązać przykład 1 i 2

Tabele Buhlmann/Hahn od 1200-2500m n.p.m.

tabele dekompresyjne

tabele dekompresyjne

Postępowanie w przypadku nurkowania powtórzeniowego

A. Jeżeli planujemy powtórne nurkowanie należy ustalić czas przerwy na powierzchni.

B. Na odwrotnej stronie tabeli należy skorzystać z "tabeli przerw na powierzchni i zanurzeń powtórnych". W grupie powtórzeń należy odszukać literowy współczynnik odpowiadający poprzedniemu nurkowaniu, a następnie przesuwając się wzdłuż tego wiersza w prawo odnaleźć odpowiedni przedział czasowy odpowiadający naszej przerwie na powierzchni (zawierający wyznaczony czas przerwy). Z wyszukanego miejsca przesunąć się w dół wzdłuż linii pionowej (strzałki) do dolnej części tabeli.

C. W kolumnie" głębokość powtórnego nurkowania" należy odszukać planowaną głębokość, a następnie odszukać wartość leżąca na skrzyżowaniu tego wiersza i kolumny wyznaczonej z górnej tabeli (czarna strzałka).

Znaleziona wartość określa o ile należy zwiększyć czas drugiego nurkowania w minutach (tzw. czas dodatkowy). Aby lepiej zrozumieć spróbuj na przykładzie 3 i 4

Zwiększenie reżimu dekompresji

Stan organizmu płetwonurka oraz pewne sytuacje występujące podczas nurkowania, mogą niekorzystne wpływać na procesy saturacji i desaturacji. Niektóre z czynników wymienionych poniżej opóźniają proces wydalania azotu z tkanek podczas wynurzania (np.: otyłość, zimno), inne za zwiększają nasycenie azotem podczas pobytu na dnie (np.: praca, stres). Efekt w obu sytuacjach jest taki sam - tabele dekompresyjne obliczone dla standardowych sytuacji i "standardowych" możliwości organizmu płetwonurka, mogą nie zapewnić bezpiecznego wynurzania - zachodzi wtedy konieczność stosowania wydłużonego czasu dekompresji.

Jeżeli występuje jeden z czynników zaostrzających dekompresje, zaostrzamy dekompresję wybierając następny (w stosunku do przyjętego) czas.

Jeżeli występują dwa czynniki możemy jeszcze raz zwiększyć czas. Większego zwiększania parametrów nurkowania nie stosuje się mimo występowania większej ilości czynników (o ile to możliwe należy ograniczyć ilość czynników do dwóch).